Het dagelijkse leven...

Hallo iedereen!

Het is intussen meer dan een maand geleden dat ik hier nog iets postte, en intussen is onze laatste maand in Siem Reap dan ook ingezet. Er valt dus veel te vertellen!

Ons appartement zijn we intussen helemaal gewend. In het begin waren er heel wat slapeloze nachten door de hitte. Onze slaapkamer lijkt om de een of andere reden altijd heel wat warmer dan buiten en de rest van het appartement. 2 ventilatoren aan elke kant van het bed helpen ons dan ook sneller in slaap te vallen. Zolang er geen elektriciteitspanne is natuurlijk, wat enkele keren per week voorvalt.
In het begin waren we vooral enthousiast over onze nieuwe stek omdat we nu zelf konden kokerellen. Anderhalve week en heel wat dollars later was ons enthousiasme getemperd. Zelf boodschappen doen kost ongeveer het driedubbele van wat je op restaurant en in eettentjes betaald. We stapten, na rondvraag bij onze vrienden, dan ook af van ons plan en koken zelden zelf nog. Ook de locals lijken amper zelf eten te maken, tenzij het is om je familieleden er met het eten op uit te sturen om te verkopen of wanneer er feest is. Overal vind je restaurants, eettentjes en snel opgezette eetkraampjes. Het enige waar we ons gasvuur nog voor gebruiken is om water te koken en een pasta klaar te maken.
Tot nu toe hebben we nog niet echt slechte ervaringen gehad met het eten, buiten de occassionele krampen en die ene keer dat Lukas en Greg hond (of een ander dier) op hun bord gepresenteerd kregen bij de Japanner. Hoewel het vlees allesbehalve naar kip smaakte, rook of erop leek, bleek de ober volhouden dat het kip was. Beide mannen hebben vriendelijk bedankt :-)

Intussen hebben we ook heel wat mensen leren kennen en een vast vriendengroepje opgebouwd met wie we vaak afspreken om iets te gaan drinken, te eten of om een dansje te placeren. Elke vrijdagavond trekken we steevast naar een restaurantje. Tapas aan $1, 2 cocktails voor de prijs van 1, gigantische hamburgers voor $4,... elke week slagen we er in ons buikje rond te eten. Twee van die vrienden, Sinnead en Greg, verhuizen deze week naar hun spiksplinternieuwe appartement. Zoals de traditie het wil had de eigenaar een zegening door de monniken georganiseerd om het huis te voorzien van alle nodige positieve 'vibes'. We zouden niet in Cambodja zijn als die inzegening niet gepaard ging met een heus feest. Buren, vrienden en ook wij werden uitgenodigd om de zegening bij te wonen (lees: een halfuur in een moeilijke houding stil zitten en luisteren naar onverstaanbaar gezang). Na de zegening werd het feest ingezet met lekker eten en tonnen bier. Veel bier. Ik had het nooit verwacht, maar Cambodjanen kunnen liters bier verzetten. Van 10u 's morgens werd er duchtig gedronken, honderden keren 'Cholmooy' (santé) geroepen en gelachen als iemand te traag dronk. Blikjes vlogen -letterlijk- in het rond, en net na de middag waren alle locals goed beneveld. Het feestje bleef doorgaan tot in de late vooravond, en het eten bleef maar tevoorschijn komen. Wat een ervaring!

Na 2 maanden Cambodja ben ik ook al helemaal gewend aan het chaotische verkeer. Ik haal zowel links als rechts in, ik toeter om voorrang af te dwingen en stop nooit bij een stopbord. Indien ik me aan de Belgische rijstijl zou houden, plakte ik gegarandeerd al tegen de grond. Als je twijfelt of remt, wat niemand verwacht, word je omver geknald. Met andere woorden: waaghalzerij om te overleven ;-)

Onze weekends vullen we met namiddagen rondstruinen in het centrum, de omgeving verkennen en namiddagen aan het zwembad. Onze vaste stek is River Garden, waar je gratis van het zwembad gebruik mag maken, zolang je iets drinkt. Ook vele locals hebben van dit zwembad hun vaste afkoelingplaatsje gemaakt. Sinds twee weken hebben we ook zelf een zwembad bij ons appartementsgebouw, wat natuurlijk super is. Toch zwemmen we niet zo vaak, gezien er rond het zwembad nog vaak werkmannen aann het werk zijn, en het lijkt ons ongepast om rond te paraderen rond het zwembad.

Enkele weken geleden gingen Lukas en ik voor het werk naar een afgelegen dorpje enkele uurtjes rijden hiervandaan. UNICEF wou een korte documentaire maken om de toestand van enkele scholen te benadrukken. Lukas werd gevraagd om in te staan voor het filmen en monteren van de beelden, ik nam foto's en zorgde voor algemene ondersteuning. Twee collega's vergezelden ons voor een trip van 2 dagen. Het bezoek aan het dorp was een hele ervaring. De kinderen hadden nog nooit een blanke ('barang') gezien en waren door het dolle heen. Ook zichzelf zien op het kleine schermpje van het fototoestel zorgde voor hilariteit alom!
Terwijl Lukas het interview met de leerkracht filmde, ging ik rond in het dorpje. Houten paalwoningen zonder elektriciteit, 1 waterput voor het ganse dorp, dungezaaide kraampjes met voedsel en de fiets als voornaamste vervoermiddel. En dit allemaal terwijl het dorp kilometers ver verwijderd ligt van de bewoonde wereld. Wat een verschil met het stadsleven! Desondanks leken de mensen gelukkig en tevreden, en ik kreeg na amper een halfuur al een kom lekkere rijst in mijn handen geduwd. Hun laatste eten dat ze toch liever wegschenken aan de bezoeker, wat een gastvrijheid!
Het was een leerrijke trip die ik niet snel zal vergeten!

Enkele weken geleden kregen we ook bezoek van het thuisfront, waarover meer in de volgende blogpost!

Groetjes,
Lukas en Fauve


Uitjes met de vrienden



De vrouwen crashen men's night!



Zei ik al dat Cambodjanen graag bier drinken?



Altijd enthousiast om in het ballenbad te duiken. Ook met platte ballen.

Hamburger-avond met Temptation Island décor.

 
 

Het dagelijkse leven...

 

Gekke toestanden.

 



De weg naar ons appartement. Onverhard en stoffig!

 



Een lokaal ontbijtje.



De zon die 's morgens door de ramen piept.



Een vertrouwd beeld: fietsen en brommers. Overal.

Eens je auto smelt van de hitte kan je zeggen dat het warm is. Heel warm.



Een must-read in Cambodja: het levensverhaal van Loung Ung.



Sapjes komen hier in zakjes.

Zonsondergang.

 

Extra vrijwilligerswerk: samen met kinderen lezen om hun Engels bij te schaven.



Ook spelletjes verbeteren hun Engels.

Een hele lading nieuwe boeken!

 

Cambodjaanse housewarming

De (jonge!) monniken die het huis inzegenen en dat een heeeel ernstige aangelegenheid vinden.

Lege blikjes worden niet in de vuilbak gegooid, maar onder tafel. Iemand ruimt het wel op. Toch?

Het V-teken.... de fotopose bij uitstek hier.

 Het afgelegen dorp

Verlegen tienermeisjes.

Alle leeftijden samengepakt in 1 klasje.



De (enige) leerkracht.

 

Angkor Wat & Phnom Penh

Hallo iedereen,

We zijn intussen een week verder, en er valt veel te vertellen!

Na een week hotel verhuisden we vorige week zaterdag naar ons appartement. Het hotel regelde een auto om al onze (lees: mijn) bagage te vervoeren en zo konden wij onze fietsen mee verhuizen.

Ons appartement is redelijk ruim, met een aparte slaapkamer, balkon, zwembad (klaar op het eind van de maand) en een security guard. Enige minpuntjes zijn de ligging en de hitte. Het appartement ligt een stuk verder van het centrum dan ons hotel en het ligt ook in een ietwat verlaten en niet denderend verlicht straatje. 's Avonds en 's nachts is het dus toch wat waakzaam wezen en niet te vaak alleen rondfietsen. Tweede nadeel is de hitte. Op hotel lieten we de airco continu draaien, maar nu doen we dat niet. Airco kost heel veel aan elektriciteit, dus we probeerden het de voorbije nachten zonder vol te houden, met heel wat slapeloze nachten tot gevolg. Vandaag hebben we ons dan ook 2 ventilators aangeschaft, eentje voor aan elke bedzijde, en ik kijk er al uit om eindelijk te slapen als een baby!

Na het verhuizen gingen we richting centrum om wat essentiële spullen in te slaan: eetgerei, keukenhanddoeken, wasdraad, wasknijpers, eten, kuisproducten, etc. 

Zondag hadden we een toeristische dag gepland. Na 1 week was het eindelijk tijd om Angkor Wat en de omliggende tempels te bezoeken. Er was nog even het dilemma of we op pad gingen met de tuk-tuk of de fiets... en onze sportieve en avontuurlijke zelve had de bovenhand! Ja, het was belachelijk warm, maar door de tempels te verkennen per fiets heb je veel meer vrijheid en kan je stoppen wanneer je wil. Met flessen koud water, regenjassen, bedekkende kledij en een fototoestel gingen we op pad. De eerste tempel die we bezochten was Angkor Wat, de grootste en best bewaarde tempel in het gebied en 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen. Ik moet eerlijk zijn, ik was een ietsiepietsie teleurgesteld. De tempel zelf was adembenemend mooi, maar de vele handelaars, kraampjes en honderden toeristen verpesten het mooie plaatje. Dit kan natuurlijk niet vermeden worden, maar constant aangeklampt worden terwijl je van het zicht aan het genieten bent is niet altijd even prettig.

Naast Angkor Wat, fietsten we langs de Olifantenterras, de Bayon tempel en nog enkele andere kleine tempels. Het Angkor-complex is heel uitgestrekt en het is onmogelijk om alle tempels op 1 dag te bezoeken, zeker als je het wil doorfietsen. We bezochten de helft, en lieten de andere helft nog even links liggen voor een volgende uitstap. Ook willen we er eens heen bij zonsopgang of -ondergang... een prachtig zicht volgens velen!

Maandag was het onze Belgische Nationale Feestdag. Via een Facebook-groep spraken we met -letterlijk- een handjevol Belgen af om frietjes te eten en Belgisch bier te drinken in La Creperie, een klein eethuisje uitgebaat door een Belg. We ontmoeten enkele Belgen, aten lekkere handgeschilde frietjes met mayonnaise en dronken lekker bier. Je ziet, je hoeft helemaal niet in België te zijn om te genieten van Belgische lekkernijen :-)

Deze week moest ik voor een security briefing van het werk naar Phnom Penh, en Lukas mocht mee. Dinsdagnamiddag kwamen we na een hobbelige, 8 uur durende busrit aan in de hoofdstad. We voelden direct een compleet andere sfeer dan in Siem Reap. De mensen leken iets minder vriendelijk, de tuk-tuk chauffeurs lachten niet, het verkeer leek nóg chaotischer en de straten lagen er toch wel vuiler bij. 's Avonds vonden we een gezellig restaurantje langs de rivier en ook de dag erna aten we vanop een terras met een prachtig zicht over de rivier. 

De veiligheidsbriefing bij UNICEF was leerrijk en maakte me een klein beetje paranoia. Conclusie is dat we hier altijd waakzaam moeten zijn voor dieven, inbrekers en overvallers, zowel overdag als 's nachts. Na de briefing ontmoette ik enkele collega's, waardoor er niet veel tijd meer overbleef om de stad te verkennen. We reden met een tuk-tuk naar het grootste shopping center van Phnom Penh, om er na een halfuur teleurgesteld terug buiten te komen. Dure kledij, chique winkels, gladgeboende vloeren en volk. Véél volk. Het contrast met de sloppenwijk op amper halve kilometer was groot. Zo dichtbij en toch zo verschillend. 

Donderdag keerden we al terug, waardoor we de échte trekpleisters van de stad niet konden bezoeken. Hoewel de stad zelf niet mijn grootste favoriet is, wil ik toch eens terug om het genocide-museum en de Killing Fields te zien, die de gruwelijke daden van de Rode Khmer en Pol Pot tentoon stellen. 

Het is intussen al terug vrijdag: de week is voorbij gevlogen! Morgenochtend gaan we ons inschrijven voor Khmer-lessen, zodat we toch een beetje de lokale taal leren. Vanaf deze week zitten we elke zondag tussen 13u en 15u op de schoolbanken!

Groetjes van aan de andere kant,

Fauve en Lukas

 Een foto-overload van ons bezoek aan de tempels:

  

Ons bezoek aan Phnom Penh. 

Een biertje met mede-Belgen.

Eindelijk Nesquik gevonden!

Wijn en Côte d'Or bij de derde elektriciteitspanne.