Intussen is er weer een week voorbijgevlogen. Op mijn stageplaats zorgen ze ervoor dat ik zeker geen enkel dood moment heb, waardoor de tijd voorbij vliegt. Ik kreeg al heel wat projecten met enige tijdsdruk toegewezen, waardoor ik al verschillende dagen wat langer op kantoor bleef en een pak weekendwerk mee naar huis kreeg. Wat een geëngageerde stagiair ben ik! ;-)
Alles lukt redelijk vlotjes, al moet ik toegeven dat Google Translate mijn beste vriend is. Engelse colleges volgen in België is duidelijk niet voldoende om in Amerika moeiteloos in het professionele leven te functioneren. En zoals ik al eerder zei: dat verdomde Zuiders accent maakt het er niet makkelijker op!
De voorbije week heb ik hier en daar al wat van het nachtleven kunnen proeven. Ik werd meegenomen naar Church, een bar die voor ultra-gelovige zieltjes wel eens choquerend zou kunnen zijn, en Mother een leuke bar met een fantastisch buitenterras!
Mijn mede-stagiair Erin en haar vriend Adam vonden dat ik mijn Belgische roots in ere moest houden en namen me mee naar The Porter. Een bruin eetcafé met heerlijke burgers, Belgische frietjes (eindelijk eens een restaurant die weet dat fries niet French zijn) en een ellenlange bierkaart (lees: boek) met oneindig veel keuze uit Belgische biertjes. Een Orval drinken in Atlanta terwijl er in België moeilijk te verkrijgen zijn, grappig toch? Met een rond en tevreden buikje trokken we nog naar een andere bar om een spelletje pool te spelen. Bij aankomst bleek er net een filmquiz begonnen te zijn, en het zal de mensen die mij kennen niet verwonderen dat ik de pooltafel links liet liggen en me direct inschreef voor de quiz. 11e plaats, er is nog wat werk aan de winkel!
Gisteren verkende ik was toeristische buurten: ik reed langs Centennial Olympic Park, waar kinderen lustig in de waterfontein speelden, Georgia Aquarium en The World of Coco-Cola. Ik beperkte me tot de buitenkant van de attracties gezien de ellenlange wachtrijen en bewaar ze om samen met Lukas te bezoeken. Ik besloot terug te fietsen naar Piedmont Park, ja ik ben fan, langs de kortste weg. Geen goed idee, ik kwam terecht in een heel lugubere buurt die heel bedreigend aanvoelde. Note to self: altijd de drukste weg nemen, niet de snelste. Tot mijn grote vreugde was er in Piedmont Park het Street Food Festival. Tientallen eetkraampjes, animatie, bierstandjes, leuke muziek en veel volk, een gezellige bedoening! Iedereen had zijn eigen dekentje of stoeltje bij en genoot van lekker eten in het gras.
Mijn eerste indrukken van Atlanta zijn hier en daar al wat gewijzigd, al blijf ik het een vuile en onveilige stad vinden. Toch zijn er buurten en plekjes die me kunnen bekoren en die zoek ik in mijn vrije tijd dan ook vaak op.
Wat me vooral opvalt is dat de Amerikanen hun milieu-visie nog wat moeten bijschaven: er wordt amper gerecycleerd en in de supermarkt overstelpen ze je met plastic zakjes.
Voor de rest is iedereen heel sociaal, op straat spreken de mensen je snel aan en als ze iets leuk vinden, zeggen ze dat ook. Ik kreeg al vaak commentaren als "love your bike", ""nice necklace", "great t-shirt", wat ik in België niet snel zie gebeuren.
Mijn 'integratie' begint stilletjesaan vorm te krijgen!
Street Food Festival.
No comments:
Post a Comment