We zijn intussen 4 dagen verder... tijd voor een nieuw verslagje!
Maandag had ik mijn eerste werkdag bij UNICEF, en dat was -lichtjes uitgedrukt- een aanpassing in vergelijking met mijn werk bij UN Women in Brussel. Geen fancy bureau's, geen nespresso koffie, geen verkoopautomaat met lekkere chocolade en geen gigantische computer met 2 schermen. Hier in Cambodja moet zelfs UNICEF het met heel wat minder doen: een groot gebouw met basis bureau's, slechts 1 telefoon voor het ganse team en ook één enkele inktjet printer. Verder is iedereen hier ook heel wat relaxter dan in Brussel. Of je nu om 8u of 9u aankomt op kantoor: geen ziel die ernaar kraait. Je doet je eigen ding en zorgt dat je werk af is. Het motto hier is 'don't rush and take your time'. Hier kan ik aan wennen ;-)
Mijn collega's zijn stuk voor stuk vriendelijke Cambodjanen, al is het wel heel moeilijk om hun Engels te begrijpen... maar oefening baart kunst! Vooral mijn baas is een vriendelijke, praatgrage en gezellige man. Mijn eerste dag reed hij me al rond om enkele appartementen te bezichtigen, goede fietswinkels te tonen en Lukas op te pikken om samen te gaan lunchen.
Naast het UNICEF gebouw liggen de kantoren van het WFP (World Food Programme), omringd door 4 gigantische tenten waar maïs, meel en rijst in zijn opgeslagen om in omliggende dorpjes uit te delen.
's Middags heb ik 2 uur middagpauze, ideaal om op en af te rijden naar huis om samen met Lukas te lunchen en een plons te nemen in het zwembad van het hotel. Mijn middagtripjes zullen volgende week, na onze verhuis, minder haalbaar zijn aangezien we een stukje verder zullen wonen. Lukas vult zijn dagen voorlopig met bekomen van de jetlag, fotograferen, zwemmen, series kijken en me helpen met een lay-out opdracht voor het werk.
We zijn intussen de trotse eigenaars van twee blitse fietsen. Dagelijks een tuk-tuk nemen is te duur, een scooter is te duur en te gevaarlijk en te voet is onhaalbaar. Een fiets is dus het ideale vervoermiddel, ondanks het feit dat het heel wat trager gaat dan bij ons in België. Slechte wegen, overal aanwezige modderpoelen en het helse verkeer zorgen ervoor dat je driedubbel zo lang onderweg bent als in België. Toch zijn we enthousiast over onze fietsen, en zijn we net dat ietsje meer local.
Toen we naar Cambodja kwamen, hadden we -buiten de eerste week hotel- geen idee waar we verder zouden verblijven. Een appartement of studio hier ter plekke zoeken zou volgens internet van een leien dakje lopen... en zo blijkt! Na slechts 3 appartementen te hebben bezocht, was het prijs. We kozen voor een ruimer en comfortabel appartementje voor een redelijke prijs, gezien we overdag toch al genoeg in contact komen met de plaatselijke armoede. Thuiskomen in een net appartement was een absolute vereiste!
Zaterdag verhuizen we, en dat zal weer een klein beetje wennen zijn. Doordat we nu op hotel verblijven, lijkt het allemaal nog een beetje vakantie, en ook de buurt waar we nu verblijven beginnen we te kennen. Toch zal het leuk zijn om onze buren te ontmoeten, zelf te kunnen koken en om languit in de zetel tv te kunnen kijken. Zelf koken ging tot nu toe nog niet, waardoor we al dagelijks op restaurant gingen (niet dat dat een ramp is). Zo leerden we weer leuke restaurantjes kennen, zoals The Sun en l'Osteria.
Na onze kleine verhuis zal er dit weekend eindelijk tijd zijn om Angkor Wat en de omliggende tempels bezoeken! We kijken er naar uit!
Volgende week ga ik voor mijn werk naar Phnom Penh. De hoofdstad ligt slechts op 300km van Siem Reap, maar door de staat van de wegen doe je er ongeveer 8u over. Het wordt een vermoeiende busrit, maar gelukkig gaat Lukas mee. Ik moet slechts 1 dag in Phnom Penh zijn, maar daarvoor zijn we dus drie dagen weg. Al hoor je ons natuurlijk niet klagen: een nieuwe stad om te verkennen, al is het maar voor even!
Alles valt beetje bij beetje in zijn plooi. Toch hebben we nog steeds last van de jetlag (ik vooral), tellen we vaak nog terug naar het Belgisch uur (ik vooral) en denken we aan de vrienden thuis. Het feit dat één van mijn beste vriendinnen dinsdag is bevallen van een zoontje, Jerome, zal er ongetwijfeld voor iets tussenzitten. Bij deze: Sofie en Dieter, nog eens een hele dikke proficiat met jullie kleine spruit!
Tot snel,
Lukas en Fauve
No comments:
Post a Comment