Even een eerste update vanuit Siem Reap, Cambodja.
Voor diegenen die nog niet op de hoogte zijn: Lukas en ik verblijven drie maanden in Siem Reap. Lukas gaat -ongetwijfeld prachtige- foto's nemen en ik ga werken bij UNICEF.
Zaterdagavond kwamen we doodvermoeid maar enthousiast aan na een helse reis van om en bij 18 uur. We vertrokken vanuit Zaventem, waar we werden uitgezwaaid, en gingen via Wenen en Bangkok naar Siem Reap. Na 13 uur vliegen, vertraging in Brussel, spurten in Wenen, te horen krijgen dat er heel wat zitjes tweemaal waren verkocht op de vlucht naar Bangkok en onderhandelen zodat Lukas en ik naast elkaar zouden kunnen zitten, zetten we voet aan grond in Siem Reap. De visum-aanvraag ging wonderbaarlijk vlot, en ook onze lift was niet moeilijk te vinden: een heuse jeep van UNICEF. Ja, redelijk badass, al zeg ik het zelf! :-)
Tijdens de rit van de luchthaven naar ons hotel lieten we de omgeving op ons afkomen. Honderden brommertjes met volwassenen, baby's en peuters zonder helm, overal magere straathonden, slecht aangelegde wegen met putten en losliggende stenen (nee, ik klaag nooit meer over de wegen in België) en een drukkend, vochtig klimaat.
Ondanks de vermoeidheid, besloten we nog iets te eten in ons hotel, en nog snel even de sfeer op te snuiven in de drukste en tevens meest toeristische buurt van Siem Reap: Night Market en Pub Street. De naam spreekt voor zichzelf. Pub Street is een aaneenrijging van café's, restaurants, en massagekotjes. Het deed ons heel even denken aan een tropische versie van de Brusselse Rue des Bouchers. Night Market is een heuse avondmarkt van kleine markjes volgestouwd met sjaals, handtassen, wierook, souvenirs, groenten, fruit, gefrituurde insecten, t-shirts en juwelen.
We zien er op dit moment nog heel erg toeristisch uit, waardoor we constant aangeklampt worden door tuk tuk chauffeurs die ons een lift aanbieden, marktkramers die ons een 'good price' willen geven en bedelende moeders bekend van de 'milk scam' (waarover later meer).
Voor het slapengaan hadden we nog even een gevecht met de airco en de ventilator. Slapen met een constante wind in je gezicht blijkt minder aangenaam dan gedacht, maar slapen zonder enige verkoeling is niet uit te houden. Luxeproblemen, ik weet het.
Deze morgen (zondagmorgen) poogden we tot aan het kantoor van UNICEF te wandelen, maar de hitte nekte ons, al kon Lukas er beter tegen, waardoor we al snel terugkeerden en terug in ons bed kropen. Naast de hitte worstelen we ook met een minieme jetlag. In de voormiddag hadden we al een afspraak om een meer permanente verblijfplaats te vinden. Het appartement is eigendom van een Amerikaan die hier al even woont, en is klein, warm en niet zo ideaal gelegen. Het tweede appartement dat we gingen bekijken hebben we niet gevonden. De meeste straten hebben hier geen naam, waardoor het vaak op goed geluk gissen is. Na een uur ronddolen en zonder succes hulp te vragen met onze kaart, zijn we terug huiswaarts gekeerd. Morgen hebben we terug een afspraak, en dankzij Google Maps weten we het nu wél liggen. :-)
Zowel Lukas' eerste indruk als die van mij is het helse verkeer in Siem Reap. Honderden brommertjes, jeeps, fietsers en absoluut geen regels (of niemand houdt zich er aan) zorgen voor een heuse chaos. Toch lijkt het alsof de mensen hier weten wat ze doen, al kruist iedereen elkaar op slechts enkele millimeters in volle snelheid. Tijdens onze tuk tuk ritjes kreeg ik al enkele semi-hartaanvallen. Op een kruispunt wordt er niet gestopt noch geremd, volop toeteren geeft aan dat je aankomt en iedereen uit de weg moet. Iedereen doet dit natuurlijk maar toch heb ik nog geen ongevallen gezien/meegemaakt.
Morgen is het mijn eerste dag bij UNICEF en ik ben best wel nerveus.
Lukas gaat nog een appartement bezoeken, foto's nemen en nog wat verder gaan met de zoektocht naar een onderkomen.
Foto's onderaan!
Slaapwel,
Lukas en Fauve
Potje schaken voor het slapengaan.
No comments:
Post a Comment